Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
sarsaqlama — «Sarsaqlamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəriflemeg — (Bakı) sarsaqlamaq, ağlına gələni danışmaq. – Kişi lap xərifliyif; – Bəsdü, xərifləmə! … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zayvağlamax — (Zəngibasar) sarsaqlamaq. – Qala qala zayvağlıyır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qarğa — is. Leş və böcəklərlə qidalanan iri, döşü boz qara quş. Qarğanın səsi çıxanda qar gələr. (Ata. sözü). Qarğaya güllə atırdım, gündə gəlib toyuqların cücələrini daşıyır. Ə. H.. Qarğa quzğun kimi tökül(üş)mək – bir şeyi götürmək, qamarlamaq; üstünə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sayıqlamaq — f. 1. Huşunu itirmiş halda və ya yuxuda ikən rabitəsiz, aydın olmayan sözlər danışmaq. Bütün gecəni sayıqlamaq. – Anaxanım gecə <xanın> yuxuda sayıqladığını . . dəfələrlə eşitmişdi. Ç.. Birinci günlər Yaqut qızdırma içərisində sayıqlayır,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səfehləmək — f. Gicləşmək, axmaqlamaq, sarsaqlamaq. // Səfeh hərəkət etmək, səfeh sözlər demək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xərifləmək — f. Qocalıqdan başı xarab olmaq, beyni kütləşmək, səfehləmək. Zəki Məmmədbağırın xəriflədiyinə qənaət hasil etdi. S. H.. <Arvad:> Ay kişi, xərifləmisən nədi? Hanı bizim yağımız, düyümüz ki, plov da bişirəm. M. N. lətif. // Sarsaqlamaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
